مقایسه سلامت روان مادران دارای نوجوان با نیازهای ویژه و مادران دارای نوجوان عادی

مادران کودک با نیازهای ویژه در مقایسه با مادرانی که فرزندشان هیچ مشکلی ندارند، تحت‌فشار بیشتری هستند و هنگامی‌که این کودکان به سنین نوجوانی می‌رسند، احساس ناتوانی بیشتری در قبال آن‌ها می‌کنند و درنتیجه سلامت روانی آن‌ها به خطر می‌افتد. هدف این پژوهش، مقایسه سلامت روان مادران نوجوان با نیازهای ویژه و سلامت روان مادران نوجوان عادی بود. روش پژوهش حاضر علّی مقایسه‌ای بود. نمونۀ این پژوهش متشکل از 75 نفر از مادران نوجوان با نیازهای ویژه و 25 نفر از مادران نوجوان عادی در شهرستان بابل بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار به کار گرفته‌شده، یک مقیاس 90 سؤالی سلامت روان (SCL-90-R) و آزمون هوش ریون (فرم بزرگسال) بود. به‌منظور تجزیه تحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که به‌طورکلی بین میانگین سلامت روان مادران نوجوان با نیازهای ویژه و میانگین سلامت روان مادران نوجوان عادی تفاوت معناداری وجود دارد؛ به این صورت که ازنظر علائم سلامت روانی یعنی افسردگی (032/0p=)، اضطراب (008/0p=)، پرخاشگری (01/0p=)، اضطراب فوبیک یا ترس مرضی (023/0p=) تفاوت معناداری به دست آمد. امّا ازنظر وسواس- اجبار (10/0p=) تفاوت معناداری بین گروه‌ها به دست نیامد؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مادران دارای نوجوان با نیازهای ویژه نسبت به مادران دارای نوجوان عادی از سلامت روانی پایین‌تری برخوردارند و از بین سه گروه مادران دارای نوجوان کم‌توان‌ذهنی، ناشنوا و تیزهوش؛ مادران دارای نوجوان کم‌توان‌ذهنی از سلامت روانی پایین‌تری برخوردار هستند. با توجه به یافته‌ها، توصیه می‌شود کارشناسان خدمات درمانی توجه بیشتری به مادران دارای نوجوان کم‌توان‌ذهنی کرده و جهت پیشگیری از هرگونه مشکلات روانی اقدامی به عمل‌آورند.